Homeopatia i pamięć wody – cz.8.

Ludzie nauki – badacze wody

Temat pamięci wody wywołuje ciągle wiele kontrowersji. I jest to zupełnie zrozumiałe, ponieważ brak jest powszechnie dostępnych publikacji na ten temat. Niektórzy uważają, że trąci to jakąś „magią” doszukując się tu nawet powiązań tzw. „diabelskich” J. Inni z kolei zarzucają teorii o pamięci wody albo „nienaukowość”, albo naukową herezję szydząc jednocześnie z tych, którzy temat podejmują. Zazwyczaj chłopcem do bicia staje się nieżyjący już prof. Jacques Benveniste, „laureat” dwóch nagród anty-Nobel przyznanych mu przez Uniwersytet w Harvardzie. Przyjdzie czas, kiedy ci, którzy przyznali te nagrody,  będą się tego wstydzić.

Przeciwnicy teorii o pamięci wody zazwyczaj nie mają pojęcia, jak wielu uznanych naukowców zajmuje się sprawą. Dlatego uważam, że warto przybliżyć niektóre uczelnie i nazwiska, bowiem badaniem własności wody zajmowało się i zajmuje wiele prestiżowych uczelni i instytutów badawczych  z całego świata.  Berkeley University, Massachusetts Institute of Technology, London Royal Academy, Instytut Pasteura w Paryżu, Uniwersytet im. Łomonosowa w Moskwie – to tylko znaczące przykłady.

Liczni światowi badacze stwierdzili na podstawie wielokrotnie przeprowadzanych eksperymentów, że woda dysponuje tzw. „pamięcią molekularną” i jest NOŚNIKIEM INFORMACJI. Jak już powiedzieliśmy – teza ta jest ciągle bardzo kontrowersyjna i wzbudza wiele emocji. Samo zjawisko pamięci wody miał odkryć Francuz Jacques Benveniste w 1988 r. Na ogół przypuszcza się, że poza Benveniste nikt inny z tzw. „poważnych” naukowców nie  zajmował się pamięcią wody. Nie jest to prawdą.

Warto zaznaczyć, że wśród  licznego grona naukowców zajmujących się badaniami wody jest przede wszystkim wielu naukowców rosyjskich i japońskich, którzy nadal wiodą prym w jej badaniach. Wymieńmy przynajmniej czołowe z  najważniejszych postaci zajmujących się tematyką wody, jej pamięci oraz wpływu na żywe organizmy:

• prof. Witold A. Bakhir, członek Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych i Technicznych,
• prof. Jurij A. Rachmanin, ekspert WHO, wiceprzewodniczący Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych,
• prof. Stanisław Zenin, fizyk, chemik, biolog i filozof w jednej osobie,
• dr Władimir Kondratow, ekspert w dziedzinie badania struktury wody,
• prof. Paweł Goskow, kierownik Wydziału Informatyki Państwowego Ałtajskiego Uniwersytetu technicznego, członek Rosyjskiej Akademii Nauk,
• prof. Jewgienij Fiesienko, Dyrektor Instytutu Biofizyki Komórki Rosyjskiej Akademii Nauk,
• dr Wiktor D. Płykin, członek Międzynarodowej Akademii Informatyzacji przy ONZ, członek Rosyjskiej Akademii Nauk,
• prof. K.K. Korowin,
• prof. Elena Burłakowa, Instytut Fizyki Biochemicznej Rosyjskiej Akademii Nauk,
• dr. Gen Nikiforowicz Szangin-Bieriezowskij,
• Prof. Ernst Rifgatowicz Mułdaszew, światowej sławy rosyjski lekarz i naukowiec,
• Japończyk Masaru Emoto,
• dr Wolfgang Ludwig (1927-2004), niemiecki fizyk z University Temple w Filadelfii, doradca Word Research Foundation w Los Angeles, m.in. autor książki „Woda – fenomen polaryzacji – nośnik informacji –środek leczniczy”
• dr Enzo Ciccolo, biolog z Cooperative Nuova z Mediolanu
• dr Horst Felsch, dyrektor Laboratorium Inżynierii Lądowej, Wodnej i Ochrony Środowiska w Fieberbrunn w Austrii,
• Peter Kokoschinegg (Instytut Biofizyki i Badań Promieniotwórczych w Wiedniu).
• prof. Giuliano Preparata (1942-2000) z Uniwersytetu w Bari,
• prof. Emilio del Giudice (Włochy),
• prof. Lee H. Lorenzen (New Jersey Institute of Technology, Newark, USA),
• · prof. dr C.W. Smith (Wydz. Elektroniczny Uniwersytetu w Salford w Wielkiej Brytanii),
• dr František Kožišek (Państwowy Instytut Zdrowia, Praha),
• prof. Mu Shik Jhon (1931-2004) – profesor na Uniwersytecie Dongguk, prezydent Koreańskiej Akademii Nauk i Techniki, światowej sławy autorytet w dziedzinie badań wody,
• prof. Ivan Engler, kierownik Wydziału Medycyny Komplementarnej ma Uniwersytecie w Bratysławie,
• Theodor Schwenk (1910-1986), inżynier i antropozof, , założyciel Instytutu Nauki  Płynów (Institut für Strömungswissenschaften) w Herrischried (Niemcy) i jego kierownik w latach 1960-1975,
• dr Peter Augustin, niemiecki lekarz i biolog,
• dr Shui-Yin Lo, amerykański fizyk chińskiego pochodzenia,
• prof. Harry Eugene Stanley, amerykański fizyk, wybitny naukowiec zajmujący się wieloma dziedzinami wiedzy, wykładowca z Boston University i wielu światowych uczelni, jeden z pionierów nauk interdyscyplinarnych, laureat prestiżowych nagród; wiodący ekspert w dziedzinie fizyki wody zajmuje się badaniem nietypowych zachowań płynnej wody,
• prof. Kurt Wüthrich, szwajcarski chemik, biolog molekularny i biofizyk ze Szwajcarskiego federalnego Instytutu Technologii w Zurychu, laureat Nagrody Nobla z chemii w 2002 r.,
• prof. Martin Chaplin z South Bank University of London, wiodący ekspert w dziedzinie strukturalnej budowy wody,
• prof. Rustum Roy, jeden z czołowych naukowców pracujących w USA, członek kilku narodowych akademii naukowych (szwedzkiej, rosyjskiej, indyjskiej, japońskiej), właściciel 24 patentów, autor ponad 1000 publikacji naukowych, wykładowca najważniejszych amerykańskich uczelni, określany jako „mistrz interdyscy-plinarności i nauczania zintegrowanego”,
• prof.inż. Bohumil Vybíral, fizyk z Uniwersytetu Hradec Králové,
• dr Lionel Milgrom, chemik i homeopata z London College of Homeopathy,
• dr Fereydoon Batmanghelidj – amerykański lekarz i naukowiec irańskiego pochodzenia, popularyzator wody jako podstawowego medium uzdrawiającego, autor przetłumaczonej na 15 języków książki „Twoje ciało głośno krzyczy o wodę”,
• dr Henry Eyring (1901-1981), amerykański chemik, prezydent American Chemical Society,
• dr David Schweitzer (wnuk dr Alberta Schweitzera), amerykański pionier medycyny naturalnej,
• Wilfried Hacheney, niemiecki fizyk i inżynier metalurg zajmujący się od kilkudziesięciu lat badaniami wody i jej struktury,
• prof. Jurij Usajewicz Naberuchin, chemik, specjalista w dziedzinie spektroskopii wody i roztworów wodnych Uniwersytetu w Nowosybirsku, autor ponad 100 prac naukowych i czterech książek,
• prof. Jagadish Chandra Bose (1858-1937), wszechstronnie uzdolniony i wykształcony hinduski fizyk, biolog, botanik, archeolog, biofizyk, pionier badań nad falami radiowymi, mikrofalami optycznymi oraz działaniem mikrofal w tkankach roślin,
• prof. Konstantin Michajłowicz Rieznikow, prowadzący katedry farmakologii  Państwowej Akademii Medycznej w Woroneżu w Rosji,
• dr Anders Nilsson, chemik i fizyk z laboratorium synchrotronowego Uniwersytetu Stanford w USA,
• prof. Hidemitsu Hayashi, dyrektor Instytutu Wody w Tokio,
• prof. Sanetaka Shirahata, biolog molekularny, specjalista z Kiusiu University w Japonii.

Nie jest również prawdą, że to Jacques Benveniste – jako pierwszy odkrył zjawisko pamięci wody. Pierwsi byli Rosjanie – zespół dr Gen Szangin-Bieriezowskiego (pisałem o nim w artykule „Homeopatia i pamięć wody cz.1.)

Nie sposób nie wspomnieć również innych pionierów-badaczy wody: Wiktora i Waltera Schaubergerów (ojca i syna) oraz Johannna Grandera. Jednak prekursorem badań nad pamięcią wody był twórca homeopatii Samuel Hahnemann.

Koniec części 8 – ostatniej.

Autor: Janusz Dąbrowski ©

Fragment książki autora „Sekrety wody”

Wszelkie prawa zastrzeżone

All right reserved

Zamieszczenie całego artykułu na innym serwerze czy w publikacji drukowanej jest możliwe tylko za zgodą autora. Domyślnie autor zgody nie udziela. Istnieje możliwość uzyskania takiej zgody poprzez bezpośredni kontakt z autorem: janusz_dabrowski@tlen.pl