JanuszJak przypuszczalnie działa mechanizm pamięci wody?
Wytłumaczenie nie jest proste i do dzisiaj nikt nie zna dokładnie mechanizmów tego procesu. Jedną z prób zrozumienia zjawiska i przyjęcia modelu funkcjonowania jest koncepcja rosyjskiego naukowca z 
Państwowej Akademii Medycznej w Woroneżu – prof. Konstantina Michajłowicza Rieznikowa (ur. 1942 r.).
K.M. Rieznikow przedstawił w 2001 r. model specyficznego przekazywania informacji przez heksagonalną wodę. Charakterystyczne dla jego koncepcji jest to, że współgra ona z ideą chińskiej medycyny dotyczącej istnienia meridianów – kanałów energetycznych oraz istnienia biologicznie aktywnych punktów w organizmie człowieka – receptorów czy też punktów akupunkturowych – połączonych meridianami.
Konkretne przekazywanie informacji ma się odbywać poprzez potężnie rozbudowany system wielokanałowego (wielomeridianowego) systemu receptorowo-informacyjnego działającego w trzech poziomach:
- poprzez przeskoki protonów (jąder wodorowych) wzdłuż wstęg siatki krystalicznej heksagonalnej wody (rodzaj specyficznych helis) do zakończeń biologicznie aktywnych punktów z jednej strony i tkanek całych narządów z drugiej strony,
- poprzez tworzenie protonowych zagęszczeń (koncentracji) i rozrzedzeń protonów składających się z oddzielnych ścieżek sieci krystalicznej i realizujących przekaz informacji z i do wielu biologicznie aktywnych punktów lub organów wewnętrznych,
- poprzez wymianę molekuł wodnych zawierających zapisaną informację między klastrami, jak również całych klastrów wodnych wchodzących w skład budowy struktury kanałów (meridianów), co jest końcowym etapem procesu przekazywania informacji między punktami biologicznie czynnymi i organami wewnętrznymi i na odwrót.
Tak więc pod wpływem zewnętrznych czynników w postaci działania toksyn, mikroorganizmów, promieniowania elektromagnetycznego, substancji chemicznych czy oddziaływań mentalnych dochodzi do zmian w strukturze informacyjnej wody, czyli zmian jej właściwości. W rezultacie dochodzi także do zmodyfikowania struktur budowy komórek, tkanek i narządów organizmu oraz ich funkcji.
Rieznikow przedstawia cały receptorowo-informacyjny system przekazywania informacji poprzez wodne struktury w następujący sposób:
- po pierwsze: najwyższy i jednocześnie najprostszy, podstawowy stopień zachodzi w sposób binarny przy pomocy sygnałów również najprostszych typu „tak-nie”, „zero-jeden”, „plus- minus”, „mało-dużo” itd.,
- po drugie: niższy stopień przekazu informacji odbywa się z udziałem jonów, peptydów, aminokwasów na poziomie błon komórkowych,
- po trzecie: informacja służąca celom naprawczym (regeneracyjnym) i skierowana do konkretnych tkanek czy narządów i powodująca zaistnienie rejestrowalnych w nich zmian, zachodzi z udziałem systemu „mediator-receptor” w układzie nerwowym oraz „hormon-receptor” w układzie hormonalnym.
Wszystkie te elementy składają się – wg Rieznikowa – na uniwersalny system receptorowo-informacyjny warunkujący działanie informacyjnych oddziaływań wewnątrz organizmu w zakresie wymiany informacyjnej wzdłuż ścieżki: „organelle komórkowe – komórki – tkanki – narządy – układy” zgodnie z zasadą: „WSZYSTKO WIE O WSZYSTKIM” oraz w zakresie komunikacji ze środowiskiem zewnętrznym.
Koncepcja Rieznikowa współgra z przeświadczeniem Masaru Emoto twierdzącego, że „WSZYSTKO ZAWIERA SIĘ W NASZEJ ŚWIADOMOŚCI”. Według japońskiego badacza podstawą wszelkiego wpływu na wodę, a poprzez nią na nasze organizmy, jest czynnik energoinformacyjny z jego parametrami w postaci częstotliwości drgań, rezonansu fal, zjawiska emisji fal przez organizm ludzki w postaci promieniowania biofotonowego o parametrach fal milimetrowych.
Koniec części 6 (z 8-miu). cdn.
Autor: Janusz Dąbrowski ©
Fragment książki autora „Sekrety wody”
Wszelkie prawa zastrzeżone
All right reserved
Zamieszczenie całego artykułu na innym serwerze czy w publikacji drukowanej jest możliwe tylko za zgodą autora. Domyślnie autor zgody nie udziela. Istnieje możliwość uzyskania takiej zgody poprzez bezpośredni kontakt z autorem: janusz_dabrowski@tlen.pl
