Homeopatia i pamięć wody – cz.5.

Woda ma pamięć

Zgodnie z hipotezą Wiktora D. Płykina – uważam, że niepodlegającą dyskusji, informacja jest podstawą:

·   zasadniczego stanu uporządkowania Wszechświata,

·   istnienia materii (wszelkich substancji),

·   istnienia wszelkiego życia.

Tak więc w hierarchii występowania Rozum Wszechświata, Najwyższa Inteligencja Stwórcza występuje na miejscu pierwszym, informacja – na miejscu drugim, energia – jako trzecia, zaś materia i świadomość – pochodzą od tych trzech pierwszych (wg Płykina).

TO  NIE  MATERIA,  A  INFORMACJA

JEST  PODSTAWĄ  BUDOWY  WSZECHŚWIATA.

W.D. Płykin

Gdzie, w czym, występuje informacja? W jaki sposób  jest zapamiętywana, kodowana, przechowywana,  przenoszona, rozkodowywana i przetwarzana? Zastanówmy się – podstawowym pierwiastkiem w całym Wszechświecie jest wodór.  To z niego w wyniku skomplikowanych reakcji powstawały inne pierwiastki. Jednak musiał i musi istnieć wzorzec, według którego zachodzą te reakcje.

Na Ziemi substancją występującą najpowszechniej jest woda. Wchodzi w skład zarówno żywych organizmów jak i ogromnej ilości substancji (tzw. woda uwięziona). Podobną rolę do wody we Wszechświecie spełnia dwutlenek litu – LiO2. Dlaczego więc te dwie substancje są tak rozpowszechnione? Czyżby to był jedynie przypadek? W naturze przypadków jednak nie ma.

WE  WSZECHŚWIECIE  ISTNIEJĄ

DWA  RODZAJE  WÓD,

DWIE  INFORMACYJNE  PODSTAWY

ISTNIENIA  KOSMOSU  –  H2O  i  LiO2.

W.D. Płykin

I te dwa typy wód stanowią skarbiec zawierający ogromną ilość różnorodnych informacji. Najważniejsza więc rola wody, najważniejsze jej znaczenie – to bycie  zasadniczą podstawą biologicznego życia we Wszechświecie. „Kolejne badania wykazały, że woda jest informacyjną podstawą życia biologicznego we Wszechświecie. Nie na Ziemi – to nie przejęzyczenie – a właśnie we Wszechświecie.” (W.D. Płykin).

Woda jest ciekłym kryształem. Dziś już wiadomo, że kryształy posiadają właściwości dzięki którym możemy je kodować informacjami. W urządzeniach elektronicznych kryształy służą przede wszystkim do zapisywania danych. Szczególną rolę zarówno w technice jak i organizmie odgrywają tzw. ciekłe kryształy.

Wszelkie procesy związane z informacją nie mogą obejść się bez zapamiętywania. Czy  woda posiada  więc pamięć? Czy ma zdolność zapamiętywania informacji, a następnie ich powielania i przekazywania? Czy „pamięć” wody można porównać z pamięcią człowieka?

Ludzka pamięć zapamiętuje i wymazuje informacje raczej w sposób emocjonalny, w zależności od znaczenia lub wrażenia (w dokładnym tego słowa znaczeniu), które dana informacja zrobiła na danej osobie. Woda zaś zapamiętuje bez emocji i precyzyjnie wszystkie informacje, które do niej docierają, tzw. dobre i tzw. złe. Analogami tej metody zapamiętywania są nośniki magnetyczne – taśma magnetofonowa, płyta CD czy DVD, PenDrive itp.

WODA JAK  DYSKIETKA  ZAPISUJE   NASZE  ŻYCIE.

Вода как дискета записывает нашу жизнь.

Woda kak diskieta zapisywajet naszu żizń.

Prof. Stanisław E. Zenin

Woda może zapamiętywać i oddawać dowolne drgania, bez utraty, zmiany czy ograniczenia wcześniej zapamiętanych informacji. Pod względem zdolności do przechowywania i przekazywania przypomina superkomputer. Istnieje nawet teoria, która mówi, że wszelka informacja kosmiczna jest przechowywana w potężnym ciekłym  krysztale, jakim są wody oceanów. Miejsce zapamiętywania oraz dokładny przebieg tego procesu w wodzie nie zostały jeszcze rozpoznane przez naukę w dostatecznym nawet stopniu i w zasadzie tylko teoretycznie. Zebrano zaś mnóstwo doświadczeń praktycznych, obserwując i badając systematycznie jej działanie. Wiemy więc, że podstawą przekazywania, zapamiętywania i wszelkiej obróbki informacji są sygnały elektromagnetyczne. Cała przecież przyroda przesycona jest takimi sygnałami zakodowanymi w molekułach substancji (piszę o tym obszernie w książce „Biomagnetyzm: cudowna moc w życiu”). Sygnały te zapisane są w pamięci wody i zdolne do przechowywania i transmisji. Woda zaś jest medium zabezpieczającym przekazywanie molekularnej informacji między cząsteczkami.

WODA  PEŁNI  KLUCZOWĄ  ROLĘ

W  PRZEKAZYWANIU

MOLEKULARNYCH   SYGNAŁÓW.

Pamięć wody funkcjonuje – w przeciwieństwie do pamięci ludzkiej – racjonalnie. Dzisiaj wiadomo, że cała struktura wewnętrzna wody jest decydująca dla jej właściwości. Te różne właściwości wpływają na przykład na trwałość wody, warunki rozwoju dla mikroorganizmów, a także przydatność do spożycia dla wszystkich organizmów żywych (w tym również człowieka), które żyją z wodą w symbiozie. Te ważne cechy, które z natury rzeczy przypisane są każdej wodzie, zanikają dzisiaj w większości na skutek oddziaływania zewnętrznych czynników.

Niesłychanie ważną właściwością wody jest  jej zdolność do przekazywania informacji w każdym organizmie. „(…) zakładamy istnienie w organizmie wielostopniowego informacyjno-energetycznego systemu strukturyzowanej wody, zdolnego do natychmiastowego przekazywania informacji do wszystkich komórek.” (prof. K.M. Rieznikow, 2001, www.vsma.ac.ru). Układ nerwowy przekazuje tylko część informacji, natomiast informacje inne, np. o zapotrzebowaniu jakiegoś organu na substancje odżywcze przenosi woda. Czy woda nasycona związkami chemicznymi pochodzącymi spoza organizmu jest w stanie przekazać właściwe informacje? I jakimi właściwościami powinna charakteryzować się woda, którą pijemy i która znajduje się w naszym organizmie?

Cały szereg zakodowanych informacji posiada woda ze śniegu i świeże soki. Woda dysponuje informacjami o roślinie, z której wyciśnięto sok. Roślina z kolei posiada informacje, które napływały do niej ze świata zewnętrznego: o porze dnia i nocy, o porze roku, o zasobności, strukturze i zawartości gleby, o natężeniu pola magnetycznego, o położeniu słońca i gwiazd, nawet o ludziach, którzy uprawiali tę roślinę itd. Pijąc taką wodę lub sok wchłaniamy całą informację o danym miejscu i czasie. Czerpiemy z tego ożywczą energię. Adaptujemy się  więc w taki sposób do danego miejsca.

Powiedzmy teraz o jeszcze jednym aspekcie związanym z przekazywaniem informacji do naszego organizmu poprzez odżywianie się pokarmami mięsnymi.  Jak odbywa się ubój zwierząt, z których pochodzi mięso? Czy ktokolwiek z nas był chociaż raz w rzeźni zakładów mięsnych? Jest to horror. Podczas uboju, kiedy jedne zwierzęta są ubijane, inne widząc to, usiłują się cofać, ale nie są w stanie uciec popychane przez następne tłoczące się zwierzęta.  Ich struktury wodne, zwłaszcza ich krew, przechowują wiele danych, często straszliwych: rozpacz, strach, przerażenie.

W tym momencie, na krótko przed śmiercią organizm zwierząt produkuje całą masę hormonów i innych substancji „faszerujących” komórki ciała potwornym stresem. Stan psychiczny zwierząt jest dokładnie zarejestrowany w strukturach wodnych. W rezultacie otrzymujemy mięso z trwałym śladem agonii. Teraz „faszerujemy” się tym wszystkim MY, ludzie. I struktury wodne naszego organizmu otrzymują odpowiednią informację. A później zaczynają się różnego rodzaju choroby… Czyżby zemsta zwierząt zza grobu?  Ktoś spróbuje pewnie określić to wszystko jako piramidalną  bzdurę. Kiedy jednak głęboko się zastanowić, to można łatwo dojść do wniosku, że „coś w tym jest”. Dlaczego np.  nakazy niektórych religii pozwalają spożywać tylko  tzw. „czyste” potrawy, ubój zwierząt ma się odbywać w specjalny sposób, a zabronione jest spożywanie wszelkich produktów, do których dodano krew?

Istotę „pamięci” wody można porównać  do układanki literowej. Z tych samych liter można ułożyć różne  słowa o różnym znaczeniu, niosące różne informacje. Takimi literami w przypadku wody są jej cząsteczki. Na sposób ich ustawienia wpływ ma wiele czynników. Sposób ustawienia – to swoisty „kod” zawierający cały szereg informacji i nadający odpowiednie właściwości. Podobnie, jak w przypadku choćby kodu genetycznego organizmów żywych. „Kod” ten może się zmieniać. Oznacza to, że cząsteczki wody mogą zmieniać swoje ustawienie na skutek wzajemnych oddziaływań elektromagnetycznych z cząsteczkami innych związków chemicznych, z którymi woda ma kontakt.

Zmiana ustawienia cząsteczek, to zmieniona informacja i zmienione właściwości. Dla jeszcze lepszego zobrazowania zagadnienia można posłużyć się przykładem grafitu i diamentu. Oba minerały – to węgiel. Ale jakże różne są ich właściwości! Grafit jest czarny i kruchy, zaś diament przezroczysty i twardy. Różnice tych właściwości spowodowane zostały innym ułożeniem atomów w kryształach obu minerałów.

Podobnie woda – może  ona posiadać wybitnie uporządkowane struktury wskutek czego może przenosić informacje. Interesujące jest to, że woda potrafi przez pewien czas zachować zmienione właściwości po usunięciu wpływów zewnętrznych. I tę cechę nazwano właśnie „pamięcią strukturalną”.

Pójdźmy jeszcze dalej – woda poddaje się wpływom ludzkich uczuć i stanów świadomości. Tym razem przesadziłem, prawda? To już wydaje się kompletną bzdurą. Piszę o tym w tekście: “Co wykazały doświadczenia Masaru Emoto?”

Koniec części 5. (z  8-miu) cdn.

Autor: Janusz Dąbrowski

Fragment książki autora  “Sekrety wody”

Wszelkie prawa zastrezone

All rights reserved

Zamieszczenie całego artykułu na innym serwerze czy w publikacji drukowanej jest możliwe tylko za zgodą autora. Domyślnie autor zgody nie udziela. Istnieje możliwość uzyskania takiej zgody poprzez bezpośredni kontakt z autorem: janusz_dabrowski@tlen.pl.